گاهی آنقدر تنها میشوم

که چیزی

به چشمانم راه نمیابد جز اشک

به قلبم٬جز بی کسی

به دستانم جز خیسیو

به پاهایم جز سستی

کاش زبانم هم قادر به فریاد بود

کاش...

کاش...

کاش...

چقدر سخته که تو تنهای دق کنی وکسی به داد ت نرسه

چقدر سخته هیچکس نباشه که حتی یک کلمه بهش بگی"درد دارم"

خیلی سخته وقتی همه کنارت باشندو باز احساس تنهایی کنی

وقتی عاشق باشی و هیچ کس از دل عاشقت باخبر نباشد

وقتی لبخند می زنی و توی دل گریانی

وقتی تو خبر داری و هیچ کس نمی داند

وقتی به زبان دیگران حرف می زنی ولی کسی نمی فهمد

وقتی فریاد می زنی و کسی صدایت را نمی شنود

وقتی تمام درها به رویت بسته اس...

آن گاه دستهایت را به سوی آسمان بلند می کنی و

از اعماق قلب تنها و عاشق و گریانت بانگ برمی آوری که

« ای خدای بزرگ دوستت دارم!»

و حس می کنی که دیگر تنها نخواهی ماند