چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید:

 

چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است؟

چرا لبخندهایت آنقدر تلخ و بیرنگ است؟

اما افسوس که هیچ کس نبود

همیشه من بودم و تنهایی پر از خاطره

آری با تو هستم !

با تویی که از کنارم گذشتی

و حتی یک بار هم نپرسیدی،

چرا چشمهایم همیشه بارانی است!

نوشته شده در شنبه 31 فروردين 1392برچسب:,ساعت 16:13 توسط شيوا| نظر بدهيد